نورپردازی شهری و روش های آن

طراحی شهری فعالیتی است میان رشته ای که هدف اصلی آن خلق و احیای کیفیت محیط شهری است. دامنۀ فعالیت این حرفه محدود به اوقات روز نمی شود و شب هنگام را نیز دربر می گیرد. با توجه به اینکه شهرهای امروزی تبدیل به مکان هایی شبانه روزی شده اند، ضرورت توجه به کیفیت محیط شبانه از سوی طراحان شهری امری بدیهی است. نورهای مختلفی که از طریق نورپردازی، شب هنگام عناصر شهری را روشن می سازد، بسته به آنکه با چه رنگی، از چه جهتی و با چه شدتی تابیده شود، تأثیرات کیفی متفاوتی در فضا ایجاد می کند. لذا، منظر شبانه به عنوان جزیی جدانشدنی در طراحی فضاهای شهری باید به طور همزمان با سایر بخش ها توسط طراحان شهری مورد طراحی قرار گیرد. در غیر این صورت دخالت صرف مهندسین روشنایی ممکن است تهدیدی برای شخصیت فضا محسوب گردد. البته طراحان شهری به عنوان متولیان کیفیت محیط به منظور دخالت در این امر نیازمند کسب حداقل دانشی در ارتباط با نورپردازی شهری می باشند. آگاهی از ابزارها و روش های نورپردازی شهری نخستین گام در جهت دخالت طراحان شهری در امر نورپردازی است. پژوهشگران این مقاله جهت اطلاع از انواع روش های نورپردازی، به بررسی و جمع بندی اطلاعات منابع مختلفی که تاکنون در ارتباط با انواع روش ها و تکنیک های مختلف نورپردازی اظهار نظر کرده ، پرداخته اند. نتایج این مطالعات حاکی از آن است که به طور کلی انواع حالت های نورپردازی ناشی از تغییر سه مولفۀ اصلی نورپردازی یعنی هدف نورپردازی، ویژگی های منبع نور و موقعیت آن می باشد. در هر طرح نورپردازی شهری بسته به اینکه چه عنصری از فضا به چه نوع نوری و از چه زاویه ای نورپردازی شود، کیفیت و حالت متفاوتی ایجاد می شود که آشنایی با آنها توسط طراحان شهری امری ضروری است. این مقاله به بررسی انواع حالت های نورپردازی شهری و موارد کاربرد آن پرداخته و با ارائۀ نمونه ای موفق از طرح های نورپردازی شهری، بهترین روش نورپردازی را معرفی نموده است.